Overbeharing is een veel voorkomend probleem. Op deze pagina vindt u informatie over deze aandoening en de behandelbare aspecten daarvan.
Overbeharing
De haar
Een haar groeit vanuit een haarzakje (haarfollikel) dat in de huid zit. Een haar kan zich in verschillende fasen bevinden. Zo zit 85% van de haren in de anagene (groei-) fase, 13% in de telogene (rust-)fase en 2% in de katagene (overgangs-)fase. Haren groeien dus niet voortdurend, maar in fasen. Overal op het lichaam bevinden zich haarfollikels, de handpalmen en voetzolen uitgezonderd. Maar niet overal bevind zich hetzelfde type haar. Zo zijn er;
- Vellus haren; zacht, niet gepigmenteerd haar met een lengte van 2 tot 3 mm (donsharen) en komen voor op o.a. het gelaat en de rug.
- Terminale haren; grover, doorgaans gepigmenteerd en wisselend in lengte en komen o.a. voor op de hoofdhuid, de schaamstreek, de wimpers en de wenkbrauwen.
Er zijn twee vormen van overbeharing te onderscheiden:
Hypertrichosis
Als de haargroei toeneemt op de plaatsen waar al enige haargroei bestaat, wordt dit hypertrichosis genoemd. De oorzaak moet gezocht worden in de erfelijkheid en ontstaat al in de pubertijd.
Maar bij sommige vrouwen komt de terminale beharing ook in het gelaat voor, dan spreekt men van overbeharing.
Hirsutisme
Als zich bij de vrouw een mannelijk beharingpatroon ontwikkelt, wordt dit hirsutisme genoemd. Dit kan verschillende oorzaken hebben;
Overgevoeligheid voor androgenen (mannelijke hormonen). De haarfollikels reageren dan overgevoelig op (de normale hoeveelheid) mannelijke hormonen.
Een te hoge productie van de androgenen. Deze te hoge productie kan veroorzaakt worden door o.a. zwangerschap of menopauze. (De bovengenoemde verstoringen van het hormonale evenwicht kunnen ook de oorzaak zijn van het ontstaan van acné, mannelijke kaalheid en overgewicht.)
Een derde oorzaak van het ontstaan van hirsutisme kan medicatie zijn. Medicijnen met androgenen kunnen overbeharing als bijwerking hebben. O.a. medicatie bij borstkanker, bloedarmoede en overgangsklachten. U kunt de oorzaak van hirsutisme laten onderzoeken door een dermatoloog, een internist, een endocrinoloog of een gynaecoloog. Blijkt na onderzoek dat u een teveel aan mannelijke hormonen produceert, dan kan gekozen worden voor een medische behandeling. Hypertrichose en hirsutisme.
Behandelingen
Er zijn veel manieren om ongewenste haargroei te behandelen. Iedereen kent het afknippen, uittrekken, scheren, harsen en de ontharingscrèmes. Het nadeel is het tijdelijke effect van een gladde huid. De behandeling moet vaak herhaald worden. Bij ons kunt u terecht voor elektrisch ontharen en laserontharing. Scheren, harsen, knippen e.d. zijn behandelmethoden die zelf goed en snel uit te voeren zijn.
Medische behandeling
Met behulp van medicijnen kan de haargroei geremd worden. Androcur en Diane-35 zijn beide medicijnen die de stof cyproteronacetaat bevatten. Deze stof zorgt ervoor dat de haarfollikels en talgklieren minder gevoelig worden voor de werking van mannelijke hormonen. Het effect (vermindering van de groeisnelheid van de haren) wordt gemiddeld na een half jaar zichtbaar. Het leidt echter niet tot definitieve verwijdering van de haren. U kunt uw specialist hierover om meer informatie vragen.